Gdy wejdziemy na salę poporodową, od razu i bez większego zastanowienia kierujemy nasze kroki w stronę małego cudu, który niedawno się narodził. Ale… Niewielu z nas widzi obok matkę. Często wciąż w bólu. Umordowaną godzinami wysiłku, może ledwo przytomną po operacji, spuchniętą, słabą, pozostawianą samą ze swoim fizycznym i psychicznym dyskomfortem.
Porozmawiajmy o cesarce. Porozmawiajmy o cesarce, która nie była planowana i (z dużym prawdopodobieństwem) nieprzyjemnie nas zaskoczyła. Porozmawiajmy o tym, jaki miała wpływ na nasze emocje, emocje jako matek, emocje jako kobiet. Bo wbrew pozorom nie wszystko jest takie kolorowe… A tłumaczenie i wzruszanie ramionami, że najważniejsze jest zdrowie dziecka to najzwyklejsze zamiatanie problemu pod dywan.
Komfort, jaki czułam po porodzie siłami natury był wprost nieporównywalny do frustracji, bezsilności i niemocy jaką czułam, leżąc po cięciu. I nie ma znaczenia próg bólu, ciało potrzebuje czasu, by się zregenerować. I bez znaczenia jak dobra jesteś w zaciskaniu zębów i ile paracetamolu łykasz w ciągu dnia, nie przyspieszysz działania natury, to co przecięte musi się zrosnąć. Można być kozakiem, ale procesy komórkowe i tak będą szły swoim powolnym tempem.
Fotografia porodowa to niezbyt popularna (jeszcze?) gałąź fotografii. Podpatruję, bo na tych zdjęciach można poznać naprawdę przemyślne metody kadrowania czy gry światła. Ale pomimo, że zdjęcia kipiały od emocji, były właściwie bardzo gustowne, trudno było dopatrzyć się jakiejkolwiek wulgarności czy ordynarności to jednak pewna tendencja mnie cholernie frustrowała.
Autor AnnaOpublikowano Kategorie Bez lukruDodaj komentarz do Prosty poradnik jak upokorzyć kobietę na porodówce Poród sam w sobie zmusza kobietę do pozbycia się uczucia wstydu – siedzi prawie goła, niezgrabna, spocona przed obcymi ludźmi, pokazuje im się w najbardziej intymnym wydaniu. I w tej właśnie chwili ostatnim, co chce usłyszeć to, że jest na przykład zarośnięta lub otyła.
